پروژه مقاله در مورد کوهنوردی تحت pdf

 پروژه مقاله در مورد کوهنوردی تحت pdf دارای 129 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد پروژه مقاله در مورد کوهنوردی تحت pdf   کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی پروژه مقاله در مورد کوهنوردی تحت pdf ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پروژه مقاله در مورد کوهنوردی تحت pdf :

کوهنوردی

کوهنوردی یکی از ورزش‌ها‌ یا از جمله تفریحات است. برای برخی نیز کوهنوردی به عنوان شغل اصلی یا بخش الزامی شغل اصلی است.
به بالا رفتن یا پایین آمدن به صورت پیاده از ارتفاعات طبیعی کوهنوردی گفته می‌شود. کوهنوردی می‌تواند به صورت راهپیمایی،کوه روی ، کوهپیمایی و صعود به قلل مختلف و یا صخره‌نوردی انجام گیرد. کوه: به ارتفاعات بیش از 600 متر از زمین های اطراف هر منطقه کوه گفته می شود . قله : بلندترین قسمت هر کوه را قله می گویند . یک کوه می تواند یک یا چند قله داشته باشد .
معمولاً به بلندترین قله ، قله اصلی گفته می شود و سایر قلل در یک کوه را قله های فرعی می نامند .

در کوهنوردی شرط سنی وجود ندارد . در ضمن این رشته ورزشی سن بازنشستگی هم ندارد . هر کسی با هر توانایی می تواند به عنوان تفریح یا انجام کار حرفه ایی به کوه برود .
ابزار کوهنوردی
برای صعود مؤثر به کوه‌ها نیاز به ابزارهای متفاوتی است. البته در هر صعود بسته به نوع صعود ، منطقه مورد نظر ، زمان و فصل اجرای برنامه ممکن است ابزار و تجهیزات متفاوتی مورد استفاده قرار گیرد . برخی از این وسایل کوهنوردی عبارت‌اند از:
• کفش مخصوص کوه
• کاپشن گورتکس
• کاپشن پلار
• کوله پشتی
• باتوم کوهنودری
• دستکش
• کلاه مناسب فصل
• بادگیر
• جوراب کلفت

• کیسه خواب
• فلاسک چای
• بطری آب
• وسایل شخصی مانند قاشق و چنگال
عموماً برای کوهنوردی یا فتح قله ای به راهنما نیاز است.
برخی نکات پایه در کوهنوردی

1- هر نفر باید فهرست مکتوب وسایل را داشته باشد . بر اساس آن وسایل خودش را برای هر برنامه کنترل نماید تا دربرنامه چیزی کم نیاورد. تکیه به حافظه معمولأ پاسخگو نیست.
2-داشتن فنون سنگنوردی در حد کلاس کارآموزی واجب است.
3-رعایت مسائل زیست محیطی (به ویژه شیشه , فلز و پلاستیک را در محیط رها نکنیم ).
4-چه وسایلی را برداریم؟
– لباس, کفش و گتر, کیسه خواب, چادر, کوله, زیرانداز, ظروف و وسایل گرمازائی وآشپزی متناسب با برنامه چراغ قوه کوچک.
– در صورت درگیری با برف حتمأ کلنگ و عینک..
– درهر شرایطی یک طناب انفرادی و یک چراغ قوه کوچک .
– در صورت احتمال هوای بد پرچم راهنما و عینک ضد طوفان.
– در صورت احتمال یخ کرامپون.
– با توجه به حساسیت و نوع برنامه ارتفاع سنج , قطب نما و نقشه.
5- چگونه لباس بپوشیم؟
لباس باید لایه لایه باشد. فرمول کلاسیک آن به این ترتیب است:
زیرترین لباس از جنس استرچ یا لباس کشی ترجیحأ زیپ دار(مخصوصأ در زمستان لباس زیر نخی نباشد ) , لایه بعدی از جنس پشم و لباس رویی از نوع گرم کن ( نوع پولار از بهترین نوع است ). کت پر , بادگیر نفس کش و لباس ضد آب (گورتکس ) در صورت موجود نبودن گورتکس از بادگیر معمولی و پانچو می توان استفاده نمود.
6- چگونه حرکت کنیم؟
فرمول کلاسیک آن عبارتند از:
– هماهنگی قدم با نفس , تنظیم سرعت حرکت با شیب و سختی سیر.
– در تابستان استراحت در فواصل معین و در جاهای بدون باد.
– در زمستان حرکت مداوم.
– نه خیلی سریع و نه خیلی آهسته ( معمولأ ابتدا آهسته و پس از گرم شدن تندتر ).
– حرکت با چشم باز, با توجه به اطراف و مسیر بازگشت و با توجه به فواصل و موانع و زمانها .
– در صورت لزوم یادداشت برداری و جمع آوری هر چه بیشتر اطلاعات.
– با احتیاط و بدون خطر کردن زیاد.
7- چگونه غذا بخوریم؟

فرمول کلاسیک هرم غذایی:
چربی

———–
نشاسته
———————–
قند
– دفعات بیشتر
– مقدارهردفعه کمتر
– آب زیادتر و به ویژه در زمستان نوشیدنی حتمأ گرم و شام مقوی استفاده شود.
-نخوردن برف , مخلوط کردن آب برف با چیزی مانند ساندیس ,

آب کمپوت , پودر میوه , شکر و آبلیمو, قند یا….
8-چه وقت حرکت کنیم ؟
– مخصوصأدرزمستانها : صبح زودباید حرکت کرد چون روز کوتاه است و استفاده از روشنایی اواخر روز برای چادرزدن ضروری است.
– توجه به نوع برنامه (زمستانی یا تابستانی بودن برنامه ).
– نباید در تاریکی به نقاط مشکل برخورد کنیم و در هوای بد نباید حرکت خود را آغاز کنیم بلکه باید منتظر هوای خوب بمانیم.
همواره مسیر بازگشت را در نظر داشته باشیم و اگر هوای بد زود گذر است (مثلأ در بهار ) آرام بگیریم تا بگذرد و اگر مداوم و طولانی است (مثلأ در زمستان ) بر دستیابی به هدف اصرار نکنیم.
10-با ارتفاع زدگی چه کنیم؟
– در صورت بروز ناراحتی خیلی سریع ارتفاع نگیریم و در صورت تشدید ناراحتی ارتفاع را کم کنیم.
– در برنامه های بلند به بالاتر صعودکنیم و در پائین تر شب مانی هم هوایی کنیم (هم هوایی انطباق بدن با کاهش فشار هوا و کاهش مقدار اکسیژن است ).
– به هنگام سردردهای جزئی از مسکن های مناسب استفاده کنیم.
11-مسائل سرپرستی چیست؟
ایجاد هماهنگی , تقسیم کار و کنترل انجام وظایف.
12- برای اطلاعات بیشتر کتاب فنون کوهنوردی تألیف: شهریارمحمدبیگی و شماره های مختلف فصل نامه کوه و نیز آموزش نوین کوهنوردی تألیف رحیم دانائی را مطالعه کنید.
کرامپون
کرامپونها – نکته به نکته ( کرامپون وسیله ای است که برای یخ نوردی زیر کفش بسته میشود.)
انتخاب بهترین کرامپون اولأ بستگی دارد به آنکه شما چه استفاده أیی میخواهید از آن بکنید دومأ ساختمان کفش شما نیز در انتخاب یک کرامپون خوب اهمیت دارد. مانند همه وسایل, هر نوع از یک وسیله برای یک هدف و منظور خاص طراحی وساخته شده است اما در مواقع دیگر نیز ممکن است که بتوان از یک وسیله به نوعی دیگر در راستای یک منظور دیگر استفاده کرد. وقتی تصمیم میگیرید که یک کرامپون بخرید در مورد عقیده کسانی که در این زمینه حرفه أی هستند تحقیق کنید و نظرات آنان را بخواهید, سپس کفشهای خود را بر دارید و به فروشگاه مورد نظر خود ببرید و مطمئن شوید که کرامپون اندازه کفشهای شما میباشد برخی مواقع نیز ممکن است که کرامپون احتیاج به تنظیم کردن داشته باشد.
برای کوهنوردی در کلاس و پایه معمولی که دارای یخ معمولی است و مسیر های برفی آن نیز دارای شیب زیاد نمی باشدبهتر است که از کرامپونهای متحرک , قابل تغییر و انعطاف پذیر استفاده کنید .این نوع از کرامپونها برای زمینهای نه چندان سخت که بیشتر احتیاج به راه رفتن دارد تا صعود فنی مناسب می باشد.

از لحاظ روش اتصال کرامپون به کفش میتوان آنها را به سه دسته تقسیم کرد :
1- کرامپونهای بندی Strap-on
2- کرامپونهای نیمه اتوماتیک Newmatic (aka Rapidfix)
3- کرامپونهای اتوماتیک Step-in (aka Automatic)
کرامپونهای بندی
دراین نوع از کرامپون که با هر نوع کفشی کار میکند به سادگی توسط بندهایی که به صورت شبکه بافته شده است زیر کفش بسته میشود و بندهای آن از روی کفش گره زده می شود. مزیت بسیار خوب این کرامپون این است که به راحتی با هر کفشی بسته میشود , ولی پوشیدن آن کمی وقت گیر است . مدلهایی که ما به شما توصیه می کنیم Grivel G-10 New classic , Charlet Moser S-12 Articule و SMC hinged می باشند. این مدلها تقریبأ روی تم

ام کفشها قابل نصب می باشند و در هرگونه شرایـط آب و هـوایی و مخصوصأ یخچالها و توده های عظیم یخ مناسب هستند.

کرامپونهای نیمه اتوماتیک
این کرامپونها بخاطر سهولت استفاده از آن خیلی سریع عمومیت پیدا کرد. این نوع کرامپون نیز با همه نوع کفش کار میکند.این کرامپون دارای تسمه هایی در قسمت جلوی کفش (پنجه) و یک اهرم پاشنه و حفاظ پاشنه در قسمت عقب کفش می باشد. این امکانات شمـا را قادر به استفـاده از این کرامپونها با کفشهایی مانند Trango Plus می سازد.که شیار مخصوص کرامپون آن فقط در پاشنه است. با این نوع کرامپون شما میتوانید یک جفت کفش همراه خود بر دارید و فقط هر جا لازم بود از کرامپون استفاده کنید. فقط لازم است بند و تسمه کرامپون را ببندید , اکنون شما قادر هستید که هر نوع یخ را به راحتی در نوردید. در مورد استفاده کرامپون با کفشهای دو پوش نیز اصلأ نگران نباشید چون این کرامپون محکم روی لایه خارجی کفش بسته می شود.
شرکت Grivel و شرکت Charlet Moser کرامپونهای نیمه اتوماتیک تولید میکنند.مدل ساخت Grivel کرامپون نیمه اتوماتیک 2F یا G12 است.و مدل ساخت Charlet کرامپون نیمه اتوماتیکS-12 است.
نگران نباشید, چون شما بهترین انتخاب را کرده اید !

کرامپونهای اتوماتیک
این کرامپونها در قسمت عقب و جلو دارای حفاظ یا میله فلزی هستند ویک اهرم در قسمت پاشنه نیز دارند که شما میتوانید بوسیله آن کرامپون را فیکس کنید. برای اینکه این کرامپونها به خوبی و مطمئن بسته شوند لازم است که کفشها هم در قسمت عقب یعنی پاشنه و هم در قسمت جلو یعنی پنجه دارای شیار مخصوصی باشند.
این نوع کرامپونها به راحتی و سریع پوشیده می شوند و خیلی سریع از پا در می آیند و در ضمن بعلت نداشتن تسمه مانعی در برابر گردش خون در پا ایجاد نمی کنند. نوع غیر متحرک و همچنین نیمه متحرک آن در بازار وجود دارد و شما میتوانید از نوع غیر متحرک و یا نیمه متحرک آن استفاده کنید. نوع پیشنهادی ما به شما

(Grivel Rambo 2Fو G12 , ( ( Charlet Moser¬¬¬ Grade-8, Blackice و S12 ) ,
( Black Diamond Saber Tooth & Switchbland ) و ( Trango Harpoon) .
می باشند.
همه انواع یاد شده کرامپونهای اتوماتیک هستند و به همان روش فوق پوشیده می شوند.

آسیبهای صخره نوردی
صخره نوردی جستجوی ارتفاعات تازه

چیزی که در ابتدا مثل یک صعود پر هیجان شروع شد اکنون در سرگرمی های همگانی و فعالیتهای رقابتی وارد شده است. صخره نوردی جدیدترین ورزش مشکلی است که در تمام آمریکا در حال گسترش است. تخمین زده می شود که بیش از سیصدهزار نفر از مردم در آمریکا, از یک دیواره صخره أی بالا رفته اند. به هر حال, با گسترش بیشتر این فعالیت, آسیبها هم بیشتر می شود. در نتیجه, حرکتی در جهت دادن آگاهی بیشتر راجع به خطرات احتمالی صخره نوردی به نوآموزها, تازه کارها و با تجربه ها شروع شده است به این امید که از صدمات پیشگیری شود.

پیش نیازهای صخره نوردی
صخره نوردی یک ورزش جدی و بسیار انرژی بر است. شما باید کمر, شانه, ران و دستهای بسیار قوی داشته باشید آمادگی ذهنی نیز به همین اندازه مهم است که البته, بعضی از صعود کننده ها ممکن است به این امر آگاه نباشند برای مثال شما باید نسبت به بدنتان کاملأ آگاه باشید بطوری که قبل از انجام حرکت بعدی تان بدانید که دستها و پاهایتان دقیقأ کجا هستند.
همچنین, شما باید توانایی تمرکز روی چالش هایی که در حین کوشش برای حفظ تعادل و ایجاد وضعیت مناسب برای حرکت بعدی تان مکررأ اتفاق می افتد را داشته باشید.

انواع آسیبهایی که در صخره نوردی اتفاق می افتد
بیشترین نگرانی برای کسانی که در صخره نوردی تازه کارند, احتمال آسیب, بخصوص به انگشتان و دستها است.
تکرا ر و شدت صدمات در صخره نوردی به بسیاری از متغیرها
بستگی دارد, مانند تجربه, موقعیت صخــــره نورد( حرفه أی,
تازه کار ), نوع صعــود, اقدامــات پیشگـــــرانه أی که به عمل
آمده است و معالجات و مراقبتهای انجام شده بعد از جراحت
. متداول ترین صدمات در صخره نوردی در پائین ذکر شده اند.
مشــــــکلات ( حفــره آرنجی ) Cubital Fossa وقتی اتفــاق
می افتد که در حین کشیــدن وزن بـــدن به بالا,, فشـــــار در
عضلات Brachialis و Biceps Brachii قرار دارد. این می توانــد
در تاندونهای اتصال دهنــــده عضله منجر به آسیب و التهاب
شود.

( شکل 1 )

التهاب غضروف کناری(آرنج ) Lateral Epicondylitis, التهـــاب
خارجی ترین تاندونها است که عضلات ساعــد دست را به
آرنــــج پیونـــد میدهد این تاندونها به دست اجازه کشیده
شدن می دهند.

( شکل 2 )

آسیب دیدن لیگامان کششی همراه انگشت,
لیگامـــان کششی برای حمــــایت از مفصـــل انگشتــــان است
(لیگامانها بافتهایی هستند که استخوانها را به هم متصل می کنند).
آسیب به این لیگامانها, معمولأ در اثر گرفتن کمـک مورد نیاز از یک
انگشت, برای تحمل در صد زیادی از وزن بــــدن حادث می شود.
Interphalangeal (IP ) Effusion مفصل, یک التهاب مفصل انگشت
و ازدیاد مایع در کپسول مفصلی است که می تواند به بیمــــاری
آرتریت بیانجامد.

( شکل 3 )

انگشت صخره نوردان ممکن است در قسمت قرقره أی تاندون خم کننده, تاندونهای محصور کننده و حفاظت کننده أی که مفصل انگشتان را به هم متصل می کنند آسیب ببیند.

(شکل 4 )
سندروم تونل کارپال, وضعیتی است که در 25% از صخره نوردان دیده می شود که در آن عصب مدیان Median دست, تحت فشار قرار می گیرد و ایجاد درد و بیحسی می کند.

( شکل 5 )
آسیبهای سقوط ممکن است صرفأ از بودن در ارتفاعات بالا ناشی شود که می تواند روی قدرت قضاوت و هماهنگی دست و چشم اثر بگذارد و یا ممکن است از توجه کامل نداشتن به صعود و به کسانی که با شما صعود می کنند, ناشی شود. عمومأ در کوهنوردانی که سقوط کرده اند, شکستگی های استخوان های زانو و استخوان ساق پا دیده شده است. در بعضی موارد سقوط می تواند به آسیب دیدگی شدید سر, گردن و پشت منجر شود و در نتیجه باعث ضعف قوا

ی جسمانی و مرگ گردد.
آیا این آسیبها قابل پیشگیری هستند
مانند تمام ورزشها, کار کشیدن بیش از حد, از یک قسمت از بدن, می تواند منجر به آسیب شود. رعایت اقدامات پیش گیرنده, مانند استفاده از تکنیکهای صعود, که در یک زمان, فشار زیادی روی یک دست یا انگشت, نمی آورد, می تواند در جلوگیری از آسیبها نقش مهمی بازی کند. بسیاری از سالنها( باشگاهها ) در امکانات صعودشان از گیره های بزرگی استفاده می کنند که به شما اجازه می دهد در حالی که فشار کمی روی انگشتانتان وارد می کنید, گیره های خوبی را بگیرید.
صعود کنندگان باید بین صعودهایشان وقفه هایی برای استراحت و برگشت به حالت طبیع

ی ( تجدید قوا ) ایجاد کنند.
به خاطر داشته باشید دوره های تکنیکی و تکنیکهای مربوط به صخره نوردی بسیاری وجود دارند که قبل از انجام حتی ساده ترین صعودها باید به خوبی آموخته شوند. صخره نوردان تازه کار باید با صعودهای ابتدایی و پایه أی شروع کنند, مانند تمرین سنگ کوتاه, (صعود افقی و فقط چند متری بالاتر از زمین ) و تمرینهای شان را تا رسیدن به صعودهای کاملأ حرفه أی مانند سرطناب شدن در مسیرهای بلند با درجه سختی بالا ( صعود روی دیواره های طبیعی که صدها متر از زمین فاصله دارد ) ادامه دهند. یک راه خوب برای حرفه أی شدن در این صعودها تمرین در باشگاه منطقه خودتان است آنجا می توانید دیواره های مختلف برای رده های مهارتی مختلف پیدا کنید: دیواره های مبتدیان با گیره های نزدیک به هم, دیواره های مشکل تر با گیره های پراکنده تری که صعود کنندگان را به چالشهای بیشتری دعوت می کنند.
فواید صخره نوردی
صخره نوردی می تواند به وسیله بیشتر گروههای سنی انجام پذیرد و بدن سازی کاملأ خوبی را ارائه می دهد زیراکه بیشترین گروههای عضلانی را در بر می گیرد. صخره نوردی می تواند به شما در ساختن اعتماد به نفستان, مهارت در حل کردن مشکلات, تقویت و بالا بردن تمرکز ذهنیتان کمک کند. هزینه تجهیزات لازم برای یک صعود کننده تازه کار در حدود 300 دلار است. شما می توانید با پیوستن به باشگاه صخره نوردی منطقه تان یا تماس با یک مربی باتجربه صخره نوردی طبیعی در مورد این ورزش بیشتر فرا بگیرید.
بادامکهای غیر همسو اما همراستا
تکنولوژی 2CAM
امروز, 2Cam ها به عنوان یک پدیده انقلابی در میان ابزارهای بادامک دار حمایت مطرح شده اند که میتوانند امکانات بیشتری را برای حمایت در اختیار صعود کننده قرار دهند, بدون این که از ایمنی یا استحکام آن بکاهند. 2Cam موفق به ساخت ابزار درگیر شونده کم عرضی شده است که بر اساس راستای یکسان بادامکها و واکنش متقابل آنها عمل می کند. ابزارهای قبلی, هنگامی که تنها دو بادامک آنها در شکافی کم عمق وارد می شوند از گیرایش و ناپایداری برخوردار بودند.

شکل 1 (تصویراز بالا نمایش استقرار ناپایدار ابزارهای سنتی با دو بادمک غیر هم راستا )
اختراع Splitter با طراحی بادامکهای هم راستا و متقابل این امکان را برای صعود کننده ها تأمین می کند که در تماما شکافهای موازی یا بسیار کم عمق (که تا به حال کارگزاری حمایت میانی در

آنها عیر ممکن می نمود ) از حمایت مطمئنی برخوردار شوند. علاوه بر طراحی بادامکها به صورت هم راستا و متقابل 2Cam ها از لحاظ سبکی وزن نیز, نسبت به انواع ابزارهای حمایتی قبلی برتری دارند. این وسیله می تواند به عنوان یک حمایت ثابت و بدون حرکت جای گذاری شود و استفاده از تکنولوژی بادامکهای متقابل و هم راستا, از لغزش آن در شکافهای عمیق و موازی جلوگیری می کند. گذشته از آن به منظور آزادی عمل و راحتی کار در هنگام حمل و کارگذاری, یک گیره شستی طراحی شده است. همچنین یک گیره بزرگ حلقه أی نیز برای مواقعی که صعود کننده از دستکش استفاده می کند, در نظر گرفته شده است.

از دیگر نکات قابل توجه, به کار گیری آلیاژ تیتانیوم در سیم ضامن 2Cam می باشد. که بسیار با دوام و قابل انعطافند.
فقط با استفاده از 2Camها می توان تنها با درگیری دو بادامک مستقل در شکاف بدون احساس ترس و نگرانی صعود کرد.

شکل 2 ( تصویر از بالا : نمایش طراحی 2Cam و استقرار پایدار آن تنها با دو بادامک )
تکنولوژی 4 CAM
بادامکهای هم راستا و متقابل
مؤسسه Splitter, 4Camها را هم با امتیاز تجاری 2Cam ثبت نموده است. این ابزار چندگانه حتی در صورتی که تنها دو بادامک آن در شکاف فرو رود, امتیازهای زیادی برای حمایت از صعود کننده ایجاد می کند. 4Cam بسیار کم عرض تر از انواع ابزارهای سه یا چهار بادامکی است و در بیشتر موارد شبیه به 2Cam عمل می کند.

شکل 3( تصویر از بالا: نمایش عملکرد 4Cam بر اساس تکنولوژی 2Cam در یک شکاف باز شونده )
با تولید دو شماره 2Cam در اندازه های کوچکتر, همچنین سری کامل 4Cam, این تکنولوژی در آینده نزدیک به عنوان نقطه عطفی در کار ایی و ایمنی بالا, نزد صعود کننده ها مطرح می شود.
به طور کلی بادامکهای به کار رفته در ابزارهای حمایتی درگیر شونده, از طراحی ظریف, برجسته و در عین حال بسیار ساده أی برخوردارند. اما هنوز هم بسیاری از تأثیرات مهم در طراحی ابزارهای درگیر شونده نیازمند تحلیل آثار بادامکها و نحوه عملکرد آنها در این ابزارها است. از این رو بهتر است که شما هم به عنوان یک مصرف کننده در مورد این ابزارها اطلاعات بیشتری به دست آورید.
قابلیت اطمینان مرتبه 4( بسیار بالا ) Sigma Rating4
تولیدات Splitter از استحکام نامی (896 Kg ) 8.8 KN که یک استاندارد معتبر جهانی است, برخوردار می باشد اما در واقع میانگین استحکام محصولات (1015 Kg ) 10.3 KN می باشد و قابلیت اطمینان مرتبه 4 بیانگر این است که 999998% از محصولات از استحکامی برابر یا بیشتر از حد استاندارد(نامی ) برخوردارند. به زبان ساده تر احتمال زیر استاندارد بودن محصولات, یک در 500000 است.
سرفصلها
-زاویه گیری و گستره درگیری بادامکها
-زاویه درگیری و میزان نیروی مقاومت ایجاد شده
-جنس بادامکها
-هندسه و ساختمان بادامکها
-تسمه ها و اتصالات

-سیم ضامن

زاویه درگیری و گستره درگیری بادامکها
بسیاری از تولید کننده ها ادعا می کنند که رابطه مستقیمی بین زاویه درگیری بادامکها و گستره درگیری آنها وجود دارد. به این ترتیب که هر چه این زاویه بیشتر باشد, به همان نسبت دامنه درگیری نیز افزایش می یابد. اما در حقیقت زاویه اندازه گیری بادامکها با صخره, اثر کمی بر روی درگیری و پایداری آن دارد. از این رو, به جای استفاده از زاویه مشخص, یک گستره زاویه أی حساب شده را انتخاب کردیم. در واقع زاویه درگیری نقش بسیار بزرگی در ایجاد نیروی مقاومت و افزایش خواص مربوط به آن بازی می کند, نه در گستره درگیری.
زاویه درگیری, زاویه أی است که بین خطوط عمود بر صخره و نقطه تماس بادامک آلومینیومی با صخره ایجاد می شود. ماکزیمم اندازه آن برای ایجاد ضریب اصطکاک ایستای

ی کافی بین بادامک و صخره مقداری معین است.
به عنوان مثال, در شکافهای کاملأ موازی, بادامکها, با زاویه درگیری بیشتر از 1722 درجه در اثر بارگذاری خواهند لغزید. البته این مقدار عددی یک حد تئوریک است و در عمل مقدار آن به شیب شکاف نیز بستگی دارد. و در واقع لغزش بادامکها در شکافهایی که به سمت خارج دیواره باز می شوند آسانتر از لغزش آنها در شکافهایی است که به سمت خارج تنگ می شوند.
برای دستیابی به یک نمونه عملی (SLCD) ما
از یک ابزار با دامنه انبساط بین 4-2 in (در حالت انقباض ) تا 7in ( در حالت انبساط کامل ) که گستره درگیری برابر 2-8in را داشت برگزیدیم. شکل 5

شکل 5 (نمودار در صد افزایش دامنه درگیری بر حسب زاویه اندازه گیری )
زاویه درگیری و میزان نیروی مقاومت ایجاد شده
برای بررسی ارتباط بین این دو عامل از کمترین زاویه درگیری, یعنی 145 درجه شروع کردیم. در بارگذاری ابتدایی این زاویه تا 1 درجه قابلیت تغییر داشت تا از جایگیری و انعطاف پذیری بهتری برخوردار شود.
اختلاف نیروی مقاومت تولید شده در بادامک تک محور بین زاویه 1722 با 1375 درجه برابر با 1000 پوند نیروی وارد بر صخره بود
ا توجه به این اعداد, همچنین نمودارهای نشان داده شده, ملاحظه می شود که شکست بادامکها و آسیب دیدگی آنها, باعث ایجاد ترک و خورد شدن صخره هایی که با آنها در تماسند می شود. راه کاهش این گونه ترکها هم افزایش سطح خارجی بادامکها و بهینه سازی زاویه درگیری آنهاست. به گونه أی که کمتر یا بیشتر از حد مورد نظر نباشند. شکل 6

شکل 6
جنس قطعات بادامکی
تقریبأ تمام بادامکها, منحصرأ از آلیاژهای آلومینیوم ساخته می شوند, زیرا فلزی سبک, بادوام و مقاوم در برابر سایش است. تنوع بسیار زیادی که در آلیاژهای آلومینیوم وجود دارد, حاصل چندین دهه پژوهش و پیشرفت در صنایع هوایی است. این آلیاژها به واسطه خواص مختلف معمولأ به وسیله چها عدد (به صورت کد ) نام گذاری می شوند. به عنوان مثال, آلومینیوم 6061 امروزه بیشترین مصرف را در ساخت بادامکها دارد. اما برخی از تولید کننده ها از نوع 7075, به خاطر

سختی بیشتر آن که مقدار سایش سطح بادامک را به حداقل می رساند, استفاده می کنند. ما در 2cam و در 4cam از آلومینیوم 6061 استفاده کرده ایم. این آلیاژ نسبت به 7075 کمی نرم تر است و به همین دلیل در بیشتر سطوح و درگیری با صخره از گیرایی بهتری برخوردار است. زیرا این بادامکها در اطراف سنگ کمی تغییر فرم از خودنشان می دهند که همین باعث کاهش تنش در سطح سنگ می شود و از احتمال سایش و خرد شدن سطح سنگ توسط بادامک و خروج آن از

شکاف تا حد زیادی می کاهد. این ادعا مطرح است که اختلاف قابل توجهی بین نیروی اصطکاکی بادامکهای ساخته شده از آلومینیومهای 7075 و 6061 وجود ندارد. اما در آزمایشهایی که ما در شکافهای معینی انجام دادیم, مشاهده شد بادامکهای 7075 با زاویه درگیری 17 درجه, از محل جایگذاری خود خارج شدند, در حالی که بادامکهای 6061 با همان مشخصات و در همان جای گذاریها ثابت باقی ماندند.
همچنین AL7075 به عنوان آلیاژی مقاوم در برابر سایش و بادوام نام برده می شود, اما ما انتخاب ایمنی بیشتر را بر افزایش طول عمر قطعه ترجیح دادیم.

هندسه و ساختمان بادامکها
بیشتر ابزارهای درگیر شونده أی که به طور معمول در بازار موجودند در بادامکهای خود دندانه هایی دارند که به وسیله برشهای گرد, در سطح درگیر شونده بادامک بوجود آمده اند.
اما در 2cam و در 4cam ساختار دیگری به شکل دندان اره أی ایجاد شده است. در فرایند جایگیری این ابزارها, عمل درگیری, متناسب با زاویه درگیری مطلوب می باشد.(زیرا با توجه به تحقیقات انجام شده, تنها پیروی از یک منحنی لگاریتمی در روند طراحی هندسه بادامکها, زاویه درگیری آنها را در محدوده مورد نظر قرار می دهد ).به همین دلیل اگر سطح بادامکها به شدت آسیب ببینند و شکل منحنی لگاریتمی از بین برود, باید این ابزارها را باز نشسته کرد و از استفاده کردن از آنها پرهیز نمود.
دندانه ها ی روی بادامک از ملاحظات طراحی بسیار مهمی برخوردارند, چـرا که عملکرد منحنی مارپیچی لگاریتمی را مختل می کنند. به طور معمول بادامکها دارای دندانه های گرد کوچکی هستند که باعث جدایی در شکل منحنی لگاریتمی سطح بادامک میگردند و منجر به تغییر زاویه گیری در جایگذاریها می شوند. با گسترش طراحی ها و بهینه سازی آزمایشها, 2cam کمترین خواص لغزش را در جایگذاریها ازخود نشان داد. شکل 7

شکل 7
که این پایداری به واسطه استفاده از سطوح هموار (دندانه های بسیار ریز ) در بادامکها حاصل شده است. زیرا بیشترین سطح تماس ممکن با سنگ را ایجاد می کند.
تسمه ها و اتصالات
در این زمینه جنس , طول و شیوه دوخت اسلینگ متصل به ابزارها مورد توجه قرار گرفت.

برخی تولید کننده ها از تسمه دو تائی که از امکان تغییر طول حلقه برخوردارند استفاده می کنند. بعضی نیز از یک حلقه تسمه أی دوخته شده استفاده می کنند.
در ابتدا ما بر روی روش دو حلقه أی کار کردیم تا سیستمی با حداقل وزن برای تغییر طول آن بیابیم. اما به این نتیجه رسیدیم که سیستم تغییر طول باعث ازدیاد وزن ابزار می شود. به همین دلیل این روش را کنار گذاشتیم و روش تک اسلینگ دوخته شده به طول 6 اینچ از تسمه به هم پیوسته 9/16 اسپیکترا (spectera) را برگزیدیم.
سیم ضامنش ساخته شده است.

مشخصات فنی محصولات splitter
اندازه دامنه انبساط عمق شکاف برای پایداری و تماس کامل مقاومت اسمی
1 18-38cm 1.27cm 9kn(916kg )
2 2.2-3.3cm 1.27cm 9kn(916kg )
3 2.6-3.8cm 1.27cm 9kn(916kg )
چند نکته
شناخت عوارض کوهستان
تپه : ارتفاعاتی که کمتر از 600 متر ارتفاع دارند.
کوه : توده ای مرتفع از یک سرزمین که در منطقه أی توسط دشتها یا دره ها احاطه گردد وارتفاعش بیش از 600 متر باشد.
صخره : سنگهای بزرگ و یکپارچه ( تخته سنگهایی که دارای شیب تند بوده و کمتر از یک طول طناب ارتفاع دارند).
گرده : یالهایی که شیب آنها تا اندازه ای زیاد است و قسمتهای تشکیل دهنده آن از سنگ وصخره باشد.
دیواره : صخره هایی که بیش از یک طول طناب ارتفاع دارند.
یال : فصل مشترک دو سینه کش کوه در بالا ترین قسمت.
خط الرأس : فصل مشترک دو دامنه وقتی یکدیگر را در بالا قطع می کنند و محل تقسیم آب باران است.
خط القعر : فصل مشترک دو سینه کش کوه در پایین را دره یا خط القعر می نامیم.
گردنه : بلند ترین نقطه بین دو قله متوالی .
شیب : هر سطحی که با افق زاویه ایجاد کند شیب نام دارد.
انواع شیب
1- 5 الی 25 درجه شیب خفته.

2- 25 الی 75 درجه شیب تند.
2- 75 الی 90 درجه دیواره .
4- 90 به بالا شیب منفی .
روش عبور از شیبهای مختلف
1- شیب خفته : صعود از اینگونه شیب ها مستقیم می باشد.
2- شیب تند : با صعود زیگزاک از تندی آن می کاهیم.
3- دیواره : عبور از اینگونه شیب ها مستلزم آموختن قوانبن سنگنوردی و بکار گیری آنهاست.
4- شیب منفی : سخت ترین شیب هاست که علاوه بر داشتن اطلاعات و مهارت کافی سنگنوردی داشتن عضلاتی قوی و بدنی چالاک
لازمه صعود آنهاست.
تذکر این نکته لازم است که ارتفاعات ایران عمومأ بر اثر تردد زیاد کوهنوردان دارای پاکوبهایی است که مالرو نام دارند و دارای
شیب مناسبی نیز هستند که بهترین مسیر برای صعود به قلل می باشند.
گام برداری در کوه ( صعود )
1- بدن در هر حالتی بایستی بر سطح افق عمود باشد.
2- حتی المقدور تمامی کف پا روی زمین قرار گیرد , باستثناء شیبهای تند که با نوک پا گام بر می داریم , استفاده از نوک پا موجب
خستگی زودرس عضلات پا میگردد.
3- آهنگ حرکت یکنواخت , قدم ها یکسان و با ریتم منظم حرکت میکنیم.
4- ابتدا پنجه و بعد پاشنه پا روی زمین قرار میگیرد.
5- در هر گام پای تکیه گاه صاف سپس پای بعدی از زمین برداشته شود ( نباید با زانوی خم صعود کرد )
6- فاصله پاها نباید از یکدیگر زیاد باشد.
7-تنفس از طریق بینی انجام شود زیرا تنفس از دهان باعث خشگی گلو, تشنگی و در هوای سرد سرماخوردگی و عفونت گلو میگردد .
8- در شیب های تند و ارتفاعات بالا با هر گام دم و با گام بعدی عمل باز دم را انجام میدهیم.
9- پس از هر یک ساعت حرکت پنج دقیقه استراحت

لازم است.
10- برای هر صعود مهم ترین مسئله تقسیم صحیح انرژی می باشد.
روش بازگشت
1- پا از زانو کمی خم و با انعطاف حرکت میکنیم.
2- ابتدا پاشنه و سپس پنجه پا را روی زمین قرار میگیرد.
3- اگر شیب تند است , به روش پلکانی و از پهلو با بقل پا فرود میآییم.
4- در شن اسکی ها , باید بدن را کمی خم و پاشنه پا را

در شن فرو کرده فرود میآییم.

1- کوهنوردی را از کجا آغاز کنیم؟
اگر ورزش کوهنوردی را تازه شروع کرده اید در ابتدای کار ممکن است مسایل و مشکلاتی برای شما به وجود بیاید. با پیدا کردن یک همراه با تجربه یا دوستی که از هر نظر با شما هماهنگی دارد، کار، تا حدی آسان می شود. باید بدانید که یک فرد کارکشته و شایسته می تواند کمکهای فراوان و راهنمای خوبی برای شما باشد. اگر تازه وارد هستید، از اوایل خرداد تا اواخر مهر را برای کوهنوردی انتخاب کنید،‌ چون در فصول دیگر خصوصاً زمستان، خطراتی از قبیل بهمن، سرمازدگی، سر خوردن، کولاک و طوفان و گم شدن در مه و غیره پیش می آید. بنابراین داشتن تجربیات نظری و عملی برای چنین فصلی ضرورت دارد.

برای کوهنورد شدن لازم نیست در ابتدای کار به قله دماوند صعود کنید بلکه قبلاً تحت آموزشهای لازم تجربیات مربوط به راهپیمایی و کوهنوردی را کسب کنید و به این ترتیب پایه کوهنوردی خود را تقویت نمایید و در کنار آموزشهای کوهنوردی دوره های سنگ نوردی و آموزش یخ و برف و استفاده از طناب و کلنگ و ابزار و دیگر علوم کوهنوردی از قبیل بهمن شناسی، تغذیه، امداد و نجات و 000 را از مربیان با تجربه بیاموزید.

هرگز تنها به کوه نروید. حتی یک کوهنورد با تجربه هم ممکن است به دلیل پیچ خوردن مچ پایش نتواند حرکت کند و اگر همراه نداشته باشد ممکن است جان خود را از دست بدهد، کوهنوردی ورزشی گروهی می باشد و در هیچ رشته ای از این ورزش تکروی جایی ندارد.

2- طرح یک برنامه کوهنوردی

در یک برنامه کوهنوردی یک روزه یا چند روزه، باید هدف و مقصد خود را نسبت به مسافتی که در طول روز می پیمایید و روشنایی هوا، شرایط جوی و مکانی و تجربه و نیروی اعضای تیم تنظیم کنید. با توجه بر توان و تجربه و امکانات همراهان مسایلی چون وقت، امکانات مالی‌، وسایل مورد نیاز و توجه دقیق به روحیه آنها برنامه خود را طرح ریزی نمایید در صورت امکان فردی آگاه را که اطلاعات کاملی درباره منطقه دارد همراه ببرید و در غیر این صورت، اطلاعات منطقه ای را از کسانی که قبلاً به منطقه رفته اند جویا شوید.

3- اطلاعات مقدماتی شما درباره منطقه مورد نظر می تواند شامل مسائل زیر باشد
نام و ارتفاع قله مورد نظر و موقعیتهای جغرافیایی آن، که در چه رشته کوهی واقع شده است و از جهات چهارگانه با چه رشته کوههای دیگری ارتباط دارد، راههای رسیدن به مبدأ صعود، محل و ساعت حرکت وسیله نقلیه عمومی و نام آبادیهای مسیر تا مبدأ، فاصله بین آبادیها به کیلومتر، چگونگی راههای آسفالته خاکی (جیپ رو) و مالرو منتهی به قله، مسیرهای زمستانی و تابستانی عوارض طبیعی یا مصنوعی موجود در مسیر صعود برای راهنمایی مسیر مانند چشمه، تک درخت، دیواره، برج سنگی، دکل برق، باران سنج و000 اطلاع از محل و ارتفاع جان پناه یا پناهگاههای مسیر،‌ محلهای مناسب برای چادر زدن، اطلاع از چشمه های آب و در صورت فنی بودن قسمتی از مسیر، داشتن وسایل فنی مورد نیاز، اطلاع از منطقه و مسافت و زمان بین دهکده تا قله و جانپناه. قبل از حرکت و برنامه رفتن به منطقه، دوستان کوهنورد و خانواده خود را در جریان صعودتان قرار دهید و آدرس منطقه مورد نظر و مبدأ صعود را روی کاغذ بنویسید تا در صورت لزوم، اطلاع کافی در اختیار نجات دهندگان شما باشد.
وسایل و پوشاک لازم برای یک برنامه کوهنوردی
وسایل و پوشاک انفرادی:
1- کفش سبک راهپیمایی
2- کفش نیمه سنگین کوهپیمایی
3- جوراب کوهنوردی
4- شلوار کوهنوردی
5- پیراهن و پولیور کوهنوردی
6- پیراهن و شلوار گرمکن
7- انواع دستکش کوهنوردی
8- انواع عینک کوهنوردی
9- گتر کوهنوردی
10- شنل باران‌ آندراک
11- کاپشن و شلوار بادگیر
12- کت پر یا ویسکوز
13- کوله پشتی
14- زیر انداز
15- کیسه خواب پر یا ویسکوز
16- انواع کلاه کوهنوردی
17- یخ شکن
18- چراغ قوه با لامپ و باطری اضافه
19- قمقمه آب
20- جعبه کمکهای اولیه

21- طناب انفرادی و کارابین
22- قطب نما و نقشه مسیر
23- سوت
24- بشقاب لیوان چاقو در بازکن و کبریت
25- باتوم چوب دستی
26- کلنگ

وسایل گروهی:
1- چادر کوهنوردی
2- پوشش ضد آب
3- ارتفاع سنج
4- ظروف غذا و لوازم پخت و پز
5- چراغ خوراک پزی
6- کپسول روشنایی
7- کتری و قوری گروهی
8- دوربین کوهنوردی
9- نقشه، کروکی و مجوز برنامه

5- چیدن کوله پشتی
وزن کوله پشتی نباید از وزن بدن کوهنورد بیشتر باشد زیرا به زانو و ستون مهره ها آسیب می رساند. معمولاً اجسام سنگین تر را اول داخل کوله پشتی گذارده و وسایل سبک تر را روی آن قرار می دهند کوله پشتی نباید لق بزند و یا به اصطلاح شکم دهد. مواد غذائی یا آبدار باید در کیسه پلاستیکی جداگانه بسته بندی شده و در کوله پشتی قرار گیرد. اجسام نوک تیز یا سنگین باید طوری چیده شوند که با پشت یا کتف تماس نداشته باشد.

6- حرکت و اجرای یک برنامه
شما کوهنوردان باید انرژی خود را به سه قسمت انرژی صعود، انرژی فرود و انرژی ذخیره، تقسیم کنید و در هنگام حرکت، گامی ثابت و یکنواخت را برگزینید،‌ به طوری که بتوانید ساعتها آن را حفظ کنید بدون آنکه توقفی داشته باشید یا بدنتان عرق کند. در سر بالایی از تند رفتن خودداری کنید، در شیبهای تند در موقع بالا رفتن و حتی پایین آمدن با قدمهای کوتاه و به صورت مارپیچ حرکت کنید. در حرکت، باید ضربان قلب و برداشتن پاها با هم هماهنگ باشد و باید خودتان این هماهنگی را به دست آورید. نفر اولی که در رأس گروه به عنوان لیدرل حرکت می کند باید طول گامهای خود را با طول گامهای ضعیف ترین نفر در گروه هماهنگ نماید.

7- تنفس در کوهستان
باید عمیق و آرام نفس بکشید و عمل دم را از بینی انجام دهید زیرا تنفس از راه دهان باعث تشنگی و خشکی گلو و در هنگام سردی هوا باعث سرماخوردگی و چرک کردن لوزه ها می شود. توجه داشته باشید که تعداد ضربان قلب شما در دقیقه بی

ش از حد بالا نرود، مدت استراحتهای موقت نباید بیش از 10 الی 15 دقیقه به طول انجامد چرا که بدن کوهنورد کم کم سرد می شود و حالت خشکی پیدا می کند. این امر، حرکت مجدد را با مشکلات روبه رو می سازد.
– تغذیه در کوهستان
1- برای اجرای یک برنامه کوهنوردی یک روزه یا چند روزه باید از چند روز قبل با یک رژیم غذایی مقوی به ذخیره انرژی در بدن پرداخت.

2- غذای کوهستان باید مقوی، مغذی،‌ زود هضم، سبک و پر کالری باشد.

3- برای تلاشهای سنگین باید به بدن خود مواد کالری زا مخصوص برسانیم. هر صد گرم گلوکز 400 کالری انرژی دارد، به سرعت انسان را گرم می کند و زود هضم و جذب می شود. هر صد گرم بادام و گردو از 300 تا 400 کالری انرژی دارند.

4- هنگام فعالیت کوهنوردی بدن ما به 5/2 تا 4 لیتر آب در شبانه روز نیاز دارد. البته این امر به حرارت محیط و فعالیت ما بستگی دارد.

5- به علت فعالیت، بدن ما مقداری آب، نمک، پتاسیم و فسفر را از دست می دهد. پس لازم است هنگام مصرف آب و غذا کمی نمک به آنها اضافه کنیم تا از گرفتگی عضلات و بر هم خوردن تعادل بدن مصون باشیم.

6- آب برف کاملاً خالص و فاقد مواد معدنی است. برای جلو گیری از اسهال و پایین آمدن فشار خون می توان به آن قند، نمک یا عصاره میوه اضافه کرد.

7- پس از یک فعالیت شدید، آب سرد به کلیه ها و ریه ها و دستگاه گوارش صدمه می زند. پس آب را بعد از کمی استراحت و خنک شدن بدن نوش جان کنید.

8- همیشه مقداری مواد غذایی اضافه همراه داشته باشید، زیرا ممکن است به علل مختلف به آن نیازمند شوید.

9- به تاریخ مصرف و باد کردگی قوطی مواد کنسرو شده توجه داشته باشید.

10- قبل از شروع برنامه و در خلال آن هیچگاه با شکم پر اقدام به صعود نکنید. احتیاج بدن به اکسیژن برای هضم غذا در ارتفاع و به خصوص هنگام صعود ممکن است شما را با مشکل روبرو سازد. در صورت امکان، بعد از صرف غذا، حداقل یک ساعت استراحت کنید. در غیر اینصورت به مقدار کم به طور متناوب بخورید و بیاشامید.

11- هرچه ارتفاع مسیر شما بالاتر می رود باید از غذاهایی که زود هضم می شوند استفاده کنید زیرا مواد غذایی دیر هضم باعث تهوع می شود.

12- هنگام شب با استفاده از سوپ، آب و املاح و مواد دفع شده بدن را جایگزین کنید.
13- در استراحتهای بین راه از بیسکویت، شکلات، میوه های خشک و پرتقال استفاده کنید.

14- مصرف سیر در کوه، مقاومت بدن را در سرما و گرما افزایش می دهد. از سیر فقط در روزهای اول برنامه استفاده کنید، زیرا مصرف این ماده در ارتفاعات باعث تند شدن نبض می شود.

9- اقدامات مؤثر در موقعیتهای اضطراری
همیشه در کوهستان، آرام حرکت کنیم و هیچ سنگی را به پایین نغلتانیم. از دویدن بپرهیزیم و خود را درگیر مسیرهای ناشناخته نسازیم. در موقع باران و رعد و برق پناه گرفته و بدانیم رعد و برق غالباً بر قله ها و تیغه های سنگی و مناطق مرتفع برخورد می کند. در این هنگام تمام وسایل فلزی مانند ساعت، کلنگ و کرامپون را از خود دور کرده و در پناه سنگی به فاصله 3 تا 5 متری روی زمین بنشینیم و عایقی مانند کوله پشتی یا طناب زیر خود قرار دهیم. به محض مشاهده هوای نامساعد و قبل از بحرانی شدن هوا از پوششهای حفاظتی خود مانند لباس بادگیر، کلاه، دستکش استفاده کرده وبا مشاهده اولین نشانه های بیماری مانند تنگی نفس و خستگی مفرط در میان اعضای گروه،‌ فرد بیمار را به پایین انتقال دهید.

1- اقدامات کمکی اولیه درباره پیچ خوردگی مچ پا:
ممکن است پیچ خوردگی خفیف مچ پا به شدت دردناک باشد در حالی که آسیب دیدگی شدیدتری همچون شکستگی استخوان یا پارگی رباط در ابتدای علائم مشخصی نداشته باشد.

1-1 تشخیص

1- سابقه متروصا (ضربه)
2- درد و حساسیت موضعی
3- تورم
4- تغییر شکل موضعی
5- خون مردگی ( گاهی اوقات)
6- حرکت مفصل در جهتی که موجب کشیدگی رباط میشود ، درد را تشدید می کند.

2-1 اقدامات کمکی اولیه:
1- یخ:
روش حوله مرطوب احتمالاً راحت ترین روش برای مچ پای آسیب دیده است، زیرا می توان حولــه را کاملاً دور پا پیچاند.

2- پای آسیب دیده را بالا بگیرید :
نباید پا در حالت ایستاده یا نشسته آویزان باشد. بلکه باید آن را روی چهار پایه ای قرار دهید، زیر پا، بالش یا محافظ نرمی بگذارید تا ارتفاع آن از لگن بالاتر بیاید. این کار به تخلیه مایعات در فضای بین بافتی کمک می کند و از انباشتگی مایعات در بافت و متورم شدن دور تا دور مچ پا جلوگیری می کند.

– حمایت:
از نوک انگشتان تا زیر زانو را باند پیچی کنید، ساده ترین راه حمایت مؤثر از پا استفاده از باند جورابی است که می توان آن را مانند جوراب به پا کرد. اگر تورم زیاد است از باند جورابی دولا استفاده کنید. اگر مچ پا خیلی متورم شده باشد، می توان برای حمایت از آن و کاهش تورم از وسایل تخته بندی قابل باد شدن استفاده کرد. از باندهای غیر ارتجاعی استفاده نکنید مگر اینکه واقعآ بتوانید آن را به طور صحیح به کار گیرید. به هر حال هر ضایعه سنجی را در اطراف مچ پا بایستی محکم ولی قابل ارتجاع باند پیچی کرد. تا مدتی پس از آسیب دیدگی تورم مچ پا بیشتر می شود و در صورتی که آن را حمایت نکنید ممکن است دردناک و داغ شود و صدماتی بیشتر حاصل گردد.

* توجه:
برای حمایت از مفصل، هیچگاه برای صاف کردن مفصل در رفته اقدام نکنید.

* توجه:
فراموش نکنید که در هر نوع باند پیچی هر 15 دقیقه یکبار جریان خون پا را بررسی کنید. ناخن شست آسیب دیده را فشار دهید و سپس آن را رها نمایید، دقت کنید که سرعت بازگشت رنگ قرمز به بستر ناخن چقدر است. اگر بستر ناخن سفید بماند باند پیچی را فوراً‌ شل یا باز کنید.

4- استراحت:
اگر مچ پا دردناکتر از آن است که بتوانید به راحتی روی آن راه بروید،‌ وزن خود را روی آن منتقل نکنید، در مواردی که مجبورید به جایی بروید، لی لی کنید یا از عصا استفاده کنید. در طول مدتی که پا در حالت استراحت است و پا بالاتر قرار دارد باید سعی کنید که مچ پا را در حدی که دردناک نباشد به صورت مستقیم به سمت بالا و پایین حرکت دهید،‌ سعی نکنید مچ پا را بچرخانید زیرا این کار مفصل را دردناکتر می کند.
در دررفتگی باز احتمال عفونت هم وجود دارد،‌ که باید زخم ایجاد شده را پانسمان کرد.

2- اقدامات کمکی اولیه درباره پیچ خوردگی زانو:
این عارضه در اسکی بازان شایعترین نوع صدمه ای ضربه به زانو است. این اتفاق هنگامی روی می دهد که زانو خمیده است،‌ همچنین اگر به هنگام راه رفتن یا دویده پا بلغزد و گیر کند یا هنــگام چرخیدن ورزشکار، این عارضه رخ می دهد.

1-2 در رفـتگی مفصل زانو:
این در رفتگی هرچند نادر است ولی اگر دیده شود بسیار خطرناک است. هر گونه تغییر شکل که در اطراف زانو دیده شود بایستی یکسان تحت مراقبت قرار گیرد، صرفنظر از اینکه شکستگی استخوانها باشد یا در رفتگی مفصل.

2-2 اقدامات کمکی اولـیه:
مراحل 1 تا 4 که برای در رفتگی مچ پا انجام می دهیم با این تفاوت که:
1- مفصل زانو را همیشه بایستی با یک وسیله سفت نظیر یک قطعه چوب پیچیده شده در پارچــه ای پنبه ای محافظت نمود.

2- زانو را خم نکنید،‌ با خم کردن زانوی متورم و دردناک، ممکن است تورم افزایش یابد. چمباته زدن روی زانو می تواند باعث افزایش آسیب دیدگی شود. زانو را راست نگه دارید و به هنگام نشستن، پا را روی بالش یا چهار پایه ای قرار دهید، زانو را تا حدی که دردناک نباشد حرکت دهید.

* نکته:‌
یک شکستگی استخوان یا در رفتگی مفصلی همیشه ممکن است عروق و اعصاب مجاور محل ضایعه را آسیب رسانیده باشد بنابراین در هریک از اینها بیمار را از نقطه نظرهای زیر معاینه کنید:
1- بی حسی یا فلج در زیر محل شکستگی یا در رفتگی

2- از بین رفتن نبض شریانی در زیر محل شکستگی یا در رفتگی،‌ اگر عروق یک عضو به وسیله استخوانها نیشگون گرفته شده و یا قطع شده باشد، انتهای آن عضو، سرد می شود و اگر چنین حالتی موجود باشد، درمان عضو به وسیله یک پزشک، نهایت فوریت را دارد.

3- ورزشـهـای زانــو
1-3 تمرینها با پای کشیده
1- محکم کردن زانو :
بنشینید و پاها را مقابل خود دراز کنید. زانوی خود را هرچه محکم راست کنید، آن را به زمین فشار دهید و همزمان پا را از مچ به سمت خود بکشید. زانو را تا پنج شماره راست نگه دارید، سپس آن را کاملاً شل کنید (سه بار در روز هر بار ده مرتبه). محکم کردن زانو را در حالت ایستاده یا نشسته می توانید انجام دهید، بنابراین باید این تمرین را در فعالیتهای روزمره خود بگنجانید. مثلاً هنگامی که برای مدتی طولانی نشسته اید به دفعات، زانوی خود را راست کنید.

2- محکم کردن زانو با حمایت پاشنه :
بنشینید و پاها را در مقابل خود دراز کنید. جسمی (مانند حوله ای تا شده یا یک تکه چوب به ارتفاع پنج سانتیمتر) را زیر پاشنه خود قرار دهید، عضلات ران را سفت کنید و انگشتان را از مچ پا به سمت خود بکشید تا ده بشمارید، سپس عضلات را شل کنید و این تمرین را حداقل دوبار در روز و هر بــار ده مرتبه انجام دهید.

3- بالا بردن پا در وضعیت کشیده :
بنشینید و پاها را راست کنید. در حالی که زانو را در وضعیت کشیده قفل کرده اید، پای آسیب دیده را بالا ببرید، سپس تا نزدیکی زمین پایین بیاورید. این تمرین را به صورت متوالی و سریع ده بار انجام دهید و سعی کنید به سی بار برسانید.

4- بنشینید و پاهای خود را راست کنید :
وزنه ای روی مچ پا قرار دهید،‌ پاها را در همان حالت راست بودن بالا ببرید و سپس به آرامی پایین بیاورید. برای شروع، وزنه نباید از یک کیلوگرم بیشتر باشد. وزنه را بتدریج سنگین تر کنید. مراقب باشید که زانو در وضعیت کشیده باشد. تمرین را با پنج بار شروع کنید و به تدریج به پنج ســـری ده تایی برسانید.

5- چرخش مفصل ران :
بنشینید و مفصل پاهای خود را راست کنید. در حالی که زانو را در همان وضعیت کشیده قفل کرده اید، پا را بالا ببرید و دایره هایی را با پای خود در فضا به سرعت رسم کنید و آن را به سه سری ده تایی برسانید. این تمرین را به سه سری ده تایی برسانید. این تمرین را با افزودن وزنه به مچ پا انجام دهید.

6- الفبا ـ بنشینید و پاها را راست کنید :
در حالی که زانو را صاف نگه داشته اید پا را بالا ببرید و بدون توقف، حروف الفبا را در فضا «بنویسید» وقتی این تمرین برایتان آسان شد، آن را با افزودن وزنه به مچ پا ادامه دهید.
 را به یک سو ببرید و به آرامی به سمت مرکز برگردانید و آن گاه به نرمی پایین بیاورید. این حرکت را با هر پا پنج بار تکرار کنید و به تدریج به سه سری ده تایی برسانید؛‌ سپس این تمرین را با افزودن وزنه به مچ پا ادامه دهید.

8- دور کردن مفصل ران :
به پهلو بخوابید به نحوی که پای آسیب دیده بالا قرار گیرد. زانو را راست نگه دارید و پا را از زانو بالا ببرید، تا سه بشمارید و سپس به آرامی پایین بیاورید. با پنج بار شروع کنید، به تدریج تعداد تمرین را به سه سری ده تایی برسانید و سپس با افزودن وزنه به مچ پا آن را ادامه دهید.

9- بالا بردن پا در وضعیت دمر :
روی شکم بخوابید. زانو را راست نگه دارید و پا را از عقب کمی بالا ببرید. این وضعیت را تا سه شماره حفظ کنید، سپس به تدریج پا را پایین بیاورید. تمرین را با هر پا پنج بار انجام دهید، به تدریج آن را به سه سری ده تایی برسانید و سپس با افزودن وزنه به مچ پا ادامه دهید.
2-3 تمرینـهای حرکـتی برای خـم کردن زانـو:
1- روی میز یا صندلی بلندی بنشینید و پای آسیب دیده را مقابل خود راست کنید و روی پای سالم بیندازید. پای سالم را به آرامی خم کنید تا آنجا که به آخرین حد دامنه حرکتی زانوی آسیب دیده برسد. این وضعیت را تا پنج شماره حفظ کنید، سپس هر دو زانو را راست نمایید (ده بار).

2- روی میز یا صندلی بلندی بنشینید و به کمک پای سالم خود، پای آسیب دیده را حمایت کنید. به آرامی بگذارید زانوهایتان تا رسیدن به آخرین حد دامنه حرکتی زانوی آسیب دیده خم شود، زانوها را بیست بار در این نقطه به جلو و عقب تکان دهید. (ده بار تکرار کنید)

3- روی میز یا صندلی بلندی بنشینید و پاها را شل کنید. پای سالم را روی قسمت فوقانی پای آسیب دیده قرار دهید. با پای سالم خود به آرامی به سمت پایین فشار دهید به نحوی که زانوی آسیب دیده تا آخرین حد دامنه حرکتی خود خم شود، آنگاه پاهای خود را کمی تکان دهید تا اینکه احساس کنید زانویتان به تدریج بیشتر خم می شود. (ده بار تکرار کنید.)

4- روی شکم دراز بکشید و پاشنه پای سالم خود را در جلو ساق پای آسیب دیده قرار دهید. پای سالم رابه عقب ببرید تا زانوهایتان خم شوند،‌ پاشنه های پا را با حرکتی موزون و رو به پایین به نشیمنگاه فشار دهید. (ده بار تکرار کنید.)