پروژه گزارش کارآفرینی کارگاه سفالگری تحت pdf دارای 36 صفحه می باشد و دارای تنظیمات و فهرست کامل در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد پروژه گزارش کارآفرینی کارگاه سفالگری تحت pdf کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است
توجه : توضیحات زیر بخشی از متن اصلی می باشد که بدون قالب و فرمت بندی کپی شده است
بخشی از فهرست مطالب پروژه پروژه گزارش کارآفرینی کارگاه سفالگری تحت pdf
مقدمه ای در مورد کارآفرینی
تعریف کارآفرینی
مهارتهای کارآفرینی
مقدمه در مورد سفالگری
تاریخچه سفالگری
سفالگری در میبد
تاریخچه ووضعیت سفالگری در میبد
موارد استفاده و بازارفروش
وضعیت سنی صاحبان کارگاه
مشخصات اشخاص حقیقی درکارگاه آبیاری
نمودار فرآیند تولید
مشخصات مواداولیه وقیمت آنها
نوع،مقدارانرژی وهزینه آن
فهرست ماشین آلات خط تولیدوقیمت آنها
برآوردمساحت وهزینه های ساختمانی
وسایل اداری وقیمت آنها
هزینه ثابت تولید سالیانه
بررسی وضعیت کلی وترازنامه
مقدمه
سفالینه‌های منقش ما قبل تاریخ نخستین کتاب بشر به حساب می‌آیند زیرا طرح و نقش این ظروف اگرچه جنبه تزئین‌شان اساسی بوده برای سازندگان و کسانیکه آنها را به کار می‌برند بسیار بیش از تزئین اهمیت داشته این نقوش بیان بیم‌ها و امیدهاست و علایمی برای استعانت از قوای طبیعی و وحشتناک حیات است
محققان قدمت سفال را همزمان پیداش انسان می‌دانند- سابقه سفالگری در ایران به هزاره هشتم قبل از میلاد برمی‌گردد و در هر عصر و دوره‌ای حکایتی از آن روزگار دارد- سفالگری ایران به علل تأثیرپذیری از باورهای مذهبی- جنبه‌های اقتصادی- کشاورزی- اجتماعی- در دوره‌های گوناگون تحول و تکامل یافته است. گل که ماده اولیه ظروف سفالین است استعداد شکل‌پذیری بی‌نظیری دارد هر اندازه که ظرف‌های سفالین به یکدیگر شبیه باشند هرگز یکسان نیستند- از نظر محققان و باستان‌شناسان بررسی و تحقیق در مور سفالینه‌های ایران همانند مطالعه یک غار باستانی متروکه- معبدی ویرانه حائز اهمیت است باتوجه به اینکه تقریباً سفال تنها اثری است که بعد از گذشت هزاران سال به همان شکل زمان ساخت خود باقی می‌ماند و مانند دیگر آثار هنری از بین نمی‌روند و زنگ نمی‌زنند – اکسید نمی‌شود. فکر و اندیشه سازنده و استفاده‌کننده آن را در جوامع آن زمان تا حدودی روشن می‌نماید- سفالینه‌های ایران زمانی در دامنه کوه‌های البرز، در قله الموت با ویژگی‌های کم زمانی در کارگاه‌های سفالگری کاشان و نیشابور با امکانات قابل توجهی ساخته و پرداخته شده‌اند. نقش‌ها و طرح‌های که بر روی سفال‌ها وجود دارد نمایانگر باورها- سنت‌ها- اعتقادات مردمان آن روزگاران هست سفالگران هنرمند نقوش هندسی- گیاهی- حیوانی- و انسانی را به شیوه‌های گوناگون چون مشبک ساخته و پرداخته‌اند- ساغرهای سفالین دوره هخامنشی- اشکانی و ساسانی و مجسمه‌های سفالین به شکل حیوانات از شاهکارهای سفالگری دوران تاریخی است. سفالگران ایران سهم بسزایی در توسعه این هنر در جهان دارند. این مردم به سبب موقعیت خاص جغرافیایی و قرارگرفتن بر سر شاهراه تمدن‌های قدیم نه‌تنها از نخستین سازندگان آثار سفالین بوده‌اند- بلکه از زبردسترین سازندگان به شمار می‌رفته‌اند و بر طبق کاوش‌های اخیر باستان‌شناسان ثابت گردیده که در مناطقی مثل زاگرس- حاشیه دریای خزر- جنوب غرب و شرق- فلات مرکزی خراسان بزرگ و حتی در حاشیه کویری ساخت ظروف سفالین از هزاران سال پیش موسوم و متداول بوده است.سفالگری دوران قبل از تاریخ
از هنگامیکه بشر اولیه زندگی در غارها را پایان برد (به این فکر رسید که برای نگهداری آب و مایعات محفظه یا ظرفی بسازد که آب را در آن نگهداری یا ذخیره کند. در این هنگام روشی بسیار ابتدایی با استفاده از نخل و حصیر نخستین گام را در ساخت ظروف گلی برداشت. این ظرف‌ها که از حصیر بافته می‌شدند دوام چندانی نداشتند ولی بشر اولیه زمانی که توانست آن را در کنار آتش و حرارت قرار دهد ظروف سفالین اولیه شکل یافتند و توانستند مایعات و آب را تاحدودی در خود نگه دارند و به این ترتیب مشکل بشر اولیه برای ذخیره آب حل گردید- به تدریج با ابداعات گوناگون پیشرفت‌های چشمگیر و قابل ملاحظه‌ای در شیوه ساخت سفالگری از نظر نوع خمیر مایه نحوه شکل‌بخشی- حرارت پختن- پوشش سطحی- رنگ‌آمیزی و نوع کوره‌ها بوجود آمد
هنرمندان سفال‌گر سفالینه را بهترین عامل برای نمایش استعدادها هنری خود می‌دانند و در طراحی- رنگ‌آمیزی نقوش تزئینی مربوط به باورهای مذهبی- ادبیات- مناظر طبیعی- نقوش انسانی- گیاهی هنری و غیره، سعی و کوشش زیاد به کار برده‌اند و شاهکارهایی را در هزاران سال بوجود آوردند
باتوجه به اینکه سفال نقش مهمی در دوران‌های گذشته ایفا کرده است بنابراین یک قطع سفال متعلق به هر دوره تاریخی می‌تواند معرف فرهنگ و نحوه زندگانی مردم در آن دوره باشد
برای شناسایی سفالینه و پیشینه آن بهتر است به طرح‌ها- نقوش تزئینی و اشکال آن در محوطه‌های باستانی توجه کرد و سیر تحول و تکامل آن را در ارتباط با باورهای مذهی اسطوره‌ها- اعتقادات- ادبیات- طرح‌های تزئینی در شرق ، غرب، شمال و جنوب مرکزی را مورد بررسی قرار داد
سفال‌های منقش پیش از تاریخ
از زمان‌های کهن، کوه اهمیت مذهبی بزرگی داشت. در قدیم‌ترین افسانه‌های مربوط به آفرینش، کوه را مخلوق نخستین دانسته‌اند که مانند نقشِ لیوانِ شوش از میان دریاهای دوره اول بیرون جسته است. کوه در عقیده ملت‌های ابتدایی نگهبان و منبع قوای حیات و خود دارای نیروی تولید و سرچشمه زندگی و مظهر حاصل‌خیزی و فراوانی بوده است. در نقش شوش، نی‌هایی که در پای کوه روییده اشاره‌ای به تأثیر آب در رویانیدن گیاهان است
بز کوهی و جانوارن شاخ‌دار دیگر نیز چنین نیروی جاودانه‌ای دارند. به احتمال قوی، در آغاز، میان شاخ‌های خمیده و هلال ماه ارتباطی مصور بوده است. از جانب دیگر، ماه از زمان‌های بسیار قدیم با باران مربوط شناخته می‌شده چنانکه در مقابل آن، خورشید در نظر مردم باستان با گرما و خشکی ارتباط داشته است. بنابراین، شاخ در نزول باران مؤثر شمرده میشد و این «وابسته آب» به‌طور برجسته‌ای روی این ظرف جلوه داده شده است و قرص ماه که در میان شاخ‌ها قرار گرفته گویی مخزن آب را در بر دارد
باتوجه به این معانی مذهبی و جادویی می‌توان دریافت که چرا نقش جانوران شاخ‌دار در هنر ایران و خاصه روی سفال‌های منقش کهن پیوسته تکرار می‌شود و با این صراحت و قوت در نمونه‌های خوب این هنر جلوه‌گری می‌کند. در نقش کاسه‌ای که در نزدیک تخت جمشید کشف شده شاخ‌های هلالی که در آنها نیروی جادویی ایجاد آب مجتمع است، به قدری بزرگ نقش شده که قسمت عمده سطح ظرف را فرا گرفته و بدن جانور که شاخ‌ها بر آن قرار دارد بسیار کوچک است و جنبه تمثیلی دارد
نقش مرغان درازپا که در مرداب ها زندگی می‌کنند (تصویر2) باز اشاره‌ای به اهمیت آب است که برای حیات آنها ضروری است، و در بعضی ظرف‌های دیگر در حاشیه شکل سگان شکاری دراز اندام درحال دویدن، خطی مارپیچید است که نشانه آب مواج است و این علامت که از قدیم‌ترین زمان‌ها در خط تصویری برای اشاره به آب به کار رفته است، چون مکرر و موازی کشیده شود از «آبدان ماه» حکایت می‌کند
دکتر کُنتِتو[1] سال‌ها پیش از این، نخستین‌بار اظهار کرد که نقش‌های ظروف سفالی دوره کهن را باید «نخستین کتاب» جهان دانست. دکتر گیرشمن این نکته را که آیا می‌توان این نقوش را از جهتی کتابت به شمار آورد؟ با علاقه مورد تأمل قرار داد و چنین اظهار داشت که نقوش این ظرف‌های سفالی متعلق به دوره‌ای است که بی‌فاصله قبل از زمان اختراع فن کتابت در بین‌النهرین قرار داشته و قسمتی از آنها نیز معاصر این زمان بوده است و شاید از طریق فراهم‌آوردن مجموعه‌ای از نقوش و علامات حاکی از معانی، این اختراع را تسهیل کرده باشد
اگرچه غرض اصلی از این نقوش روی سفال استمداد از قوای طبیعت بوده، اما در بعضی از نمونه‌ها به نهایت زیبایی رسیده و در عین سادگی بسیار صریح و برجسته نقاشی شده است. خط‌های موازی در حاشیه‌ها بر قوت نقش‌های اصلی می‌افزاید و توازن و تضاد متن‌های متوازی مجموع تصاویر را پرمایه‌تر و متناسب‌تر می‌کند و این شیوه، مقدمه نقوشی به شمار می‌رود که قرن‌ها بعد از آن روی سبوهای بزرگ لعاب داده به وجود آمد
اکنون می‌توان این نقش‌ها را به عنوان نوعی از علایم زبان به اجزایی تجریه کرد و دریافت که راستی مقدمه خط تصویری شمرده می‌شود. با تجاوز از قواعد عادی و تطبیق نکات با اجزای افسانه‌ها و آداب دینی و بعضی از اسناد کهن می‌توان این نقوش را به معانی معینی که البته جنبه کلیت دارد ترجمه کرد
پیشه‌ورانی که نقش سفالینه‌ها را در 5500 سال پیش از این ابداع کردند، برای آنکه جنبه فنی کارشان به این درجه از کمال برسد ناچار بایستی از روی فهم و قصد کوششی عظیم به کار برده باشند. خاک رس را برای آن که نرم کنند، می‌ساییدند و اغلب الک می‌کردند. سفالگران هنوز آن چرخ‌های پایی تند حرکت را، که کاشی‌سازان در زمان‌های بعد اشکال متوازی و قرینه را با آنها می‌ساختند، نداشتند. ابزار کار ایشان فقط چرخی بود که روی آن با دست ظرف را گرد می‌کردند. وجود این چره‌ها بی‌شک بهتر از آن بود که هیچ وسیله‌ای برای چرخاندن توده گِل رس نداشته باشند، اما البته کافی نبود. با این حال، لیوان‌ها را متناسب و دیواره آنها را به نازکی مقوا از کار درمی‌آوردند. آنگاه سطح خارجی لیوان‌ها را با خاک رس بسیار ساییده‌تر، که چون با آب می‌آمیخت به صورت لعابی در می‌آمد، می‌پوشاندند. نقش‌ها با سوده سنگِ مغنیسا طراحی میشد و آنگاه ظرف را در کوره نخاله‌ای می‌گذاشتند که میزان حرارت آن با وسایل ابتدایی منظم میشد. این پیشه‌وران ماهر و شکیبا موفق می‌شدند که ظرف‌های ظریف خود را بی‌آنکه تغییر شکل بدهد در این کوره‌ها بپزند، به طوری که مثل ظرف‌های چینی صدا بدهد. نقش‌ها به حسب درجه حرارت به رنگی از بنفش تند یا سیاه در می‌آمد و براق میشد
[1] – Contenau
- ۹۵/۰۵/۰۱